Ulap Man ay Nag-iisip Rin

Kaybuti ng payapang umaga.
Hangin man ay umiiwas dumampis
Sa pisngi ng bubong sa bukiran
At nag-iisip ang ulap, nalilito
Kung anung kulay ang ipipinta
Sa kanyang kapaligiran.
Bughaw ba o ang madilim na
Singkulay ng gabi.
O kanya bang ibubuhos ang iyak
Ng dalagang nabigo
At iniwan ng duwag
Na puso ni Juan.

Ulap man ay nag-iisip rin
Kung bakit wala siyang
Magawa kundi sumunod
Sa utos ng hangin
O sumabay sa ikot ng mundo.
Gustuhin man na maiwan
At dumamay sa kaibigan
Na lubhang nasaktan
Dangan nga lamang
Kanyang haplos ay di ramdam.
Mataas man ang kanyang lipad
Ngunit nananatili
Ang lantad na anino,
Siya'y likha lamang ng kalikasan.

SHARE THIS POST: